ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΔΥΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ...

Μετά από τόσο καιρό που το θέμα της λειτουργίας Νηπιαγωγείων εντός Παιδικών Σταθμών έχει απασχολήσει και απασχολεί τόσο κόσμο, δυστυχώς κάποια λανθασμένα επιχειρήματα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται εις βάρος των Παιδικών Σταθμών, θολώνοντας τα πράγματα και μην βοηθώντας να εστιάσουμε στην ουσία του ζητήματος. Ας δούμε τα επιχειρήματα αυτά και ας καταδείξουμε τελεσίδικα το λάθος τους ώστε να μην εξακολουθήσουν να υποστηρίζονται προκαλώντας σύγχυση:
•Επιχείρημα 1ο: (το Υπουργείο Παιδείας το πιπιλάει αενάως σαν καραμέλα) «Οι Παιδικοί Σταθμοί δεν πρέπει να διαμαρτύρονται, καθώς είχαν ειδοποιηθεί και είχαν δύο χρόνια στη διάθεσή τους για να προετοιμαστούν. Είναι δική τους ευθύνη το γεγονός ότι δεν είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στις προδιαγραφές του Υπουργείου».
•Απάντηση: Οι Παιδικοί Σταθμοί ανταποκρίθηκαν σε όλα όσα ζήτησε το Υπουργείο Παιδείας. Την περίοδο 2007-2008 προσέλαβαν (αν δεν είχαν ήδη, όπως συνέβαινε σε πολλές περιπτώσεις) πτυχιούχους Νηπιαγωγούς ΑΕΙ για τα τμήματα Νηπιαγωγείου τους. Κατέθεσαν λίστες νηπίων στις Διευθύνσεις Α’βάθμιας Εκπαίδευσης και ακολούθησαν το παιδαγωγικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας (αν και σε πολλές περιπτώσεις ακολουθούν εδώ και χρόνια προγράμματα Νηπιαγωγείου διευρυμένα που αξιοποιούν τη συνολική Ευρωπαϊκή γνώση και εμπειρία). Την περίοδο 2008-2009 κατέθεσαν (μέχρι τις 31-7-2008) τα απαραίτητα δικαιολογητικά για την έκδοση άδειας ίδρυσης Νηπιαγωγείου από το Υπουργείο Παιδείας (αν και η υφιστάμενη άδειά τους από το Υπουργείο Πρόνοιας περιλαμβάνει και την ηλικία του Νηπιαγωγείου). Επίσης, με εντολή του Υπουργείου Παιδείας, εγγράψανε παιδιά Νηπιαγωγείου την περίοδο 1/15-9-2008.
Μέχρι τότε (Σεπτέμβριος του 2008!!!) δεν είχε γίνει καμία συγκεκριμένη συνεννόηση για το θέμα της άδειας λειτουργίας Νηπιαγωγείου. Ας σημειωθεί εδώ πως οι Παιδικοί Σταθμοί διαθέτουν άδεια λειτουργίας από το Υπουργείο Πρόνοιας με αυστηρότατες προδιαγραφές ασφάλειας, υγιεινής και εν γένει λειτουργικότητας του κτιρίου τους που αφορά ακριβώς τις ηλικίες που αναλαμβάνουν (συμπεριλαμβανομένης και της ηλικίας του Νηπιαγωγείου). Από την άλλη μεριά, η δυνατότητα συστέγασης Νηπιαγωγείων και Παιδικών Σταθμών (μετά την θέσπιση της υποχρεωτικής φοίτησης στο Νηπιαγωγείο) δόθηκε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τον Ιούνιο του 2008. Επομένως, μόνο από τότε και μετά θα μπορούσε να τεθεί θέμα για το κατά πόσον οι Παιδικοί Σταθμοί που θέλουν πλέον να συστεγάζονται με το Νηπιαγωγείο τους, είναι υποχρεωμένοι να εκδώσουν (δεύτερη!) άδεια λειτουργίας από το Υπουργείο Παιδείας αυτή τη φορά και με ποιους όρους.
Τον Σεπτέμβριο του 2008 άρχισε να αποσαφηνίζεται πως το Υπουργείο Παιδείας απαιτεί από τους Παιδικούς Σταθμούς που θέλουν να συνεχίσουν να έχουν Νηπιαγωγείο, να εκδώσουν άδεια λειτουργίας για το Νηπιαγωγείο τους και μάλιστα με τους όρους των νέο-ιδρυόμενων μεγάλων διδακτηρίων. Μια γρήγορη ματιά στους όρους αυτούς πείθει τον καθένα πως αφορούν άλλες ηλικίες παιδιών από αυτές που συνυπάρχουν στους Παιδικούς Σταθμούς. Αφορούν δηλαδή συνύπαρξη παιδιών Νηπιαγωγείου με μεγαλύτερά τους παιδιά του Δημοτικού (γι’ αυτό και απαιτείται ξεχωριστή είσοδος, ξεχωριστή αυλή και τοποθέτηση του Νηπιαγωγείου στο ισόγειο). Όταν όμως στους Παιδικούς Σταθμούς συνυπάρχουν τα νήπια με μικρότερά τους παιδάκια τι νόημα έχουν αυτοί οι όροι; Από την άλλη μεριά, για τη λειτουργία του Νηπιαγωγείου απαιτούνται δύο αίθουσες εμβαδού τουλάχιστον 30τ.μ. η μία και τουλάχιστον 60τ.μ. η άλλη για 15 παιδάκια! Απαιτούνται δηλαδή 6τ.μ. ανά παιδί όταν στα υφιστάμενα μεγάλα εκπαιδευτήρια η αναλογία είναι 1,7τ.μ. ανά παιδί. Ας μην αναφερθούμε εδώ και στο κατά πόσον ανταποκρίνονται στους όρους αυτούς η συντριπτική πλειοψηφία των δημόσιων Νηπιαγωγείων!
Αλλά ας έλθουμε στην ουσία: χαρακτηριστικό των Παιδικών Σταθμών είναι οι μικρές ομάδες παιδιών και οι οικείοι «σπιτικοί» χώροι. Αποτελούν ιδανικούς τόπους όπου τα παιδιά προετοιμάζονται και εκπαιδεύονται για την σχολική ζωή χωρίς να σχολειοποιούνται βίαια. Γι’ αυτό και πολλοί γονείς τους επιλέγουν συνειδητά. Από την άλλη μεριά, λειτουργούν ήδη με συγκεκριμένες προδιαγραφές καταλληλότητας για τις οποίες ελέγχονται συνεχώς. Πώς είναι δυνατόν, ένα κτίριο με συγκεκριμένες προδιαγραφές και χαρακτηριστικά να πρέπει να ανταποκριθεί συγχρόνως και σε άλλες προδιαγραφές μιας διαφορετικής λογικής (και μάλιστα εκ των υστέρων); Κάτι τέτοιο είναι και ουσιαστικά και τεχνικά αδύνατο.
Επομένως συνοψίζουμε: οι Παιδικοί Σταθμοί δεν είχαν δύο χρόνια για να προετοιμαστούν. Από τον Ιούνιο του 2008 (και ιδίως από τον Σεπτέμβριο του 2008) κατάλαβαν πως για να λειτουργήσουν τμήματα Νηπιαγωγείου σύμφωνα με τη λογική(;) του Υπουργείου Παιδείας θα έπρεπε να εξαλείψουν τον χαρακτήρα τους (ως μικρές, οικείες δομές) και –περίπου- να γκρεμίσουν και να ξανακτίσουν τα κτίριά τους! Όπως όλοι μπορούν να καταλάβουν, όσο χρόνο και αν είχαν στη διάθεσή τους οι Παιδικοί Σταθμοί θα ήταν αδύνατο να ανταποκριθούν. Πρέπει να αναγνωριστεί πως οι ζητούμενες από το Υπουργείο Παιδείας προδιαγραφές είναι παράλογες και είναι αδύνατο να εφαρμοστούν. Παρά τα υπομνήματα που έχουν κατατεθεί από μέρους των Παιδικών Σταθμών και παρά την ύπαρξη του βασικού Νόμου 1566/85 που αποτελεί τη βάση για επίλυση του προβλήματος, το Υπουργείο Παιδείας επιμένει στην αδιαλλαξία. Μήπως ο ανομολόγητος στόχος του είναι να αποκλείσει τους Παιδικούς Σταθμούς από τη δυνατότητα να έχουν Νηπιαγωγείο; Με συνέπεια όλα τα 5χρονα παιδάκια να είναι αναγκασμένα σε μια βίαιη σχολειοποίηση σε γιγαντοδομές (ή σε προχειροδομές) και σε τμήματα των 25 και 30 και 35 (και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερων) παιδιών;
•Επιχείρημα 2ο: «Οι ιδιοκτήτες των Παιδικών Σταθμών έχουν εξαπατήσει και εγκλωβίσει τους Γονείς των 5χρονων παιδιών».
•Απάντηση: Μήπως θα έπρεπε να πούμε «Το Υπουργείο Παιδείας εξαπάτησε και εγκλώβισε τους ιδιοκτήτες Παιδικών Σταθμών και τους Γονείς»; Αλλιώς, γιατί ζητούσε από τον Μάρτιο 2008 να γίνουν προεγγραφές νηπίων; Γιατί τον Ιούνιο 2008 ζητούσε να κατατεθούν (μέχρι 31-7-2008) αιτήσεις για άδεια ίδρυσης Νηπιαγωγείου (ούτε κουβέντα για άδεια λειτουργίας!) προτρέποντας να γίνουν οι εγγραφές των νηπίων το διάστημα 1/15-9-2008; Και γιατί τον Σεπτέμβριο 2008 έκανε εντέλει φανερό ότι για την λειτουργία Νηπιαγωγείου απαιτεί την έκδοση άδειας λειτουργίας, με όρους άσχετους προς την κατάσταση λειτουργίας των Παιδικών Σταθμών και οι οποίοι είναι αδύνατον να εφαρμοστούν από αυτούς; Δεν είναι φανερό πως μέσα σε όλη αυτή την χρονική ακολουθία, τόσο οι Γονείς, όσο και οι Παιδικοί Σταθμοί θα είχαν κάνει τις επιλογές και τον προγραμματισμό τους; Ποιός σκέφτηκε την αναστάτωση που προκαλούν τέτοιες παράλογες και αστόχαστες και άκαιρες μεθοδεύσεις; Ποιος σκέφτηκε τους Γονείς αυτών των παιδιών που ξαφνικά έμπαιναν στο δίλημμα να ανατρέψουν τις επιλογές τους –επιλογές ποιοτικές με γνώμονα το καλό του παιδιού τους- και να οδηγηθούν σε επιλογές καταναγκαστικές υπό το βάρος ενός πρωτοφανούς (όσο και ασαφούς) εκβιασμού: ότι τα παιδιά τους –αν δεν ξεριζωθούν από τα δεύτερα σπίτια τους που είναι οι Παιδικοί Σταθμοί και δεν ριχτούν κατά 25άδες, 30άδες ή 35άδες στις γιγαντοδομές των απρόσωπων (δημόσιων ή ιδιωτικών) εκπαιδευτηρίων- κινδυνεύουν να μείνουν στην ίδια τάξη!!!!! Αλλά κυρίως, ποιος σκέφτηκε αυτά τα ίδια τα παιδάκια; Που δεν είναι αντικείμενα προς μεταφορά και διευθέτηση, αλλά ψυχούλες με συγκεκριμένες ανάγκες που ανησυχούν και αναστατώνονται; Είναι προς τιμήν πολλών συναδέλφων ιδιοκτητών Παιδικών Σταθμών που ως επί το πλείστον είναι οι ίδιοι Παιδαγωγοί, το γεγονός ότι τις δύσκολες αυτές ώρες είναι κυρίως τα παιδάκια που νοιάζονται. Στο σημείο αυτό συναντιούνται και ενώνουν τις προσπάθειές τους με τους Γονείς για να κερδίσουν κάτι πολύ σημαντικό για τα παιδιά: τη δυνατότητά τους να ολοκληρώνουν την προσχολική αγωγή τους (μέχρι και την ηλικία του Νηπιαγωγείου) σε συνθήκες που ανταποκρίνονται καλύτερα στις πραγματικές τους ανάγκες (μικρές ομάδες, οικείοι χώροι, προσωπικές και διαχρονικές σχέσεις εμπιστοσύνης). Στο σημείο αυτό συναντιούνται με εργαζόμενους, με ειδικούς του χώρου, με φορείς και με κάθε ευαίσθητο άνθρωπο και πολίτη αυτού του τόπου που αρνείται να δει και αυτό: τα ίδια τα παιδιά μας να γίνονται θύματα αστόχαστων και καταστροφικών σκοπιμοτήτων και μεθοδεύσεων.