29/9/08

Μην το φέρετε... έχουμε στάση εργασίας!

Καλημέρα σας.

Είμαι κι εγώ μια μαμά με νήπιο που έχει υποστεί τη φετινή απίστευτη ταλαιπωρία.

Σήμερα, Δευτέρα, στις 7.50, μου τηλεφώνησε η διευθύντρια του 8ου νηπιαγωγείου Ηλιούπολης για να μου πει ότι 8-10 έχουν στάση εργασίας!!!!
Και να πάω το παιδί μου μετά τις 10 στο σχολείο!!!

Προφανώς, μας έχετε περάσει για αργόσχολους οι οποίοι πήγαιναν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία από καπρίτσιο.

Όχι, αγαπητοί μου! Τα πηγαίναμε από ανάγκη λόγω του ΑΝΕΠΑΡΚΕΣΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΥ συστήματος της δημόσιας εκπαίδευσης και από επιλογή γιατί δεν θέλαμε τα παιδιά μας να έχουν "παιδαγωγούς" που τηλεφωνούν στις 7.50 το πρωϊ και ανατρέπουν όλο το πρόγραμμα του παιδιού και κατ' επέκταση όλης της οικογένειας!

Πραγματικά, στηρίζετε την εργαζόμενη μητέρα...

Με εκτίμηση,

Χρυσούλα Δημοπούλου

28/9/08

“Οι καλοκαιρινές εμπνεύσεις του Υπουργού Παιδείας”

Το 2006 ψηφίστηκε νόμος που υποχρεώνει τους γονείς των νηπίων, από 6 χρονών και κάτω να τα εγγράψουν στα δημόσια νηπιαγωγεία ή στα ιδιωτικά που έχουν άδεια λειτουργίας από το Υπουργείο Παιδείας.
Σωστό μέτρο με την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλίζονταν ο απαραίτητος χρόνος για την αναγκαία οργάνωση των δημόσιων και την επάνδρωση τους με ειδικευμένο προσωπικό.
Την 1/8/08, όταν η εφαρμογή του νόμου θ' άρχιζε από το σχολικό έτος 2008-2009, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ η τροπολογία η οποία ψηφίστηκε τέλος Ιουλίου που προβλέπει και επιβάλλει την φοίτηση στο δημόσιο νηπιαγωγείο σαν προϋπόθεση για την εγγραφή στη συνέχεια στην Α' τάξη του Δημοτικού.
Ύστερα από την αναστάτωση και τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των ενδιαφερομένων γονιών που τα παιδιά τους είχαν φοιτήσει και συνηθίσει στους παιδικούς σταθμούς της γειτονιάς τους και είχαν άδεια από το υπουργείο υγείας, ο υπουργός, κατά τα μέσα Μαρτίου 2008, ζήτησε από όλα τα νηπιαγωγεία, ανεξάρτητα από το υπουργείο - παιδείας ή υγείας- που χορήγησε την άδεια, να παραλαμβάνουν αιτήσεις εγγραφής από τους γονείς.
Σπεύσανε τότε γονείς, όπως ήταν φυσικό και γράψανε τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία της επιλογής τους που ήδη τα παιδάκια των 3,4 και 5 ετών είχαν προσαρμοστεί και συνηθίσει από το προηγούμενο χρόνο φοίτησης σ' αυτά.
Δεν είναι άλλωστε εύκολο ένα νήπιο ν' αλλάζει περιβάλλον. Και είναι αδύνατο να του εξηγήσεις ότι ο υπουργός, ρεμβάζοντας σε κάποια νησιώτικη ακρογιαλιά, τού' ρθε ξαφνικά η ιδέα κατακαλόκαιρο, να προβεί στην εκβιαστική αυτή τροπολογία της 1/8/08, αδιαφορώντας για τις σοβαρές συνέπειες, υλικές και ηθικές σε βάρος των χιλιάδων γονιών, που ήδη είχαν γράψει τα παιδιά τους και πλήρωσαν τις προκαταβολές πριν αναχωρήσουν για τις διακοπές τους.
Δεν γνωρίζω αν ο ευγενικός και ευφυής κατά τα άλλα υπουργός έχει δικά του παιδιά, ώστε να εμφορείται από τις σχετικές “τρυφερές” ευαισθησίες.
Γνωρίζω όμως ότι ένας υπουργός παιδείας φροντίζει να περιβάλλεται από ειδικευμένους και έμπειρους, στα ευαίσθητα αυτά θέματα, συμβούλους -π α ι δ α γ ω γ ο ύ ς. Το νήπιο δεν είναι αντικείμενο να το μετακινείς κατά βούληση από γωνιά σε γωνιά, από σπίτι σε σπίτι, από τους γνωστούς του και δοκιμασμένους έμπειρους και ευαίσθητους νηπιαγωγούς που έχει συνηθίσει, στους άγνωστους και ψυχρούς συνήθως νηπιαγωγούς-δημόσιους υπάλληλους.

Σπύρος Αρβανίτης

26/9/08

Επιστολές προς κο Κόπτση και κο Στυλιανίδη

Κύριε Κόπτση καλημέρα σας,
Σε συνέχεια της χτεσινής μας επίσκεψης στο Υπουργείο Παιδείας, θα ήθελα να αιτηθώ όπως μου αποστείλετε εγγράφως τις συνέπειες που θα έχουμε εμείς ως γονείς αλλά και το παιδί μας, εφόσον δεν φοιτήσει σε αδειοδοτημένο ιδιωτικό νηπιαγωγείο.

Επίσης, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να με ενημερώσετε σε ποιο νόμο/εγκύκλιο/διάταξη (ΦΕΚ, αριθμός νόμου, άρθρο κλπ.) περιλαμβάνεται ξεκάθαρα η διατύπωση ότι δε θα μπορέσει να εγγραφεί το παιδί μας σε ιδιωτικό ή δημόσιο δημοτικό σχολείο αν και εφόσον δε φοιτήσει σε αδειοδοτημένο ιδιωτικό ή δημόσιο νηπιαγωγείο.

Με την ευκαιρία που μου δίνεται, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που μας διαθέσατε χτες, ώστε να σας περιγράψουμε τα προβλήματα που μας δημιουργεί η εφαρμογή του νόμου για τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία.

Ελπίζω να σας δόθηκε χτες η ευκαιρία να ενημερώσετε τον Κο Στυλιανίδη για τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα με τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς/ιδιωτικά νηπιαγωγεία και τις συνέπειες που υφίστανται χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.

Εύχομαι να δώσετε το συντομότερο μια λύση στο φλέγον αυτό ζήτημα, λαμβάνοντας, κυρίως, υπόψη την ψυχική ηρεμία των παιδιών που διανύουν, μόλις, το πέμπτο έτος της ηλικίας τους.


Με εκτίμηση,
Ανδρέας Κοκιούσης

----------------------------------------------------------------------------


Αγαπητέ Κύριε Στυλιανίδη,
Σε συνέχεια της επικοινωνίας μου με την κυρία Σωτηροπούλου, παίρνω την πρωτοβουλία να σας ενημερώσω για ένα θέμα που αφορά αρκετές χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.

Είμαι ένας από τους πολλούς γονείς που πηγαίνει το παιδί του σε ιδιωτικό Παιδικό Σταθμό/Νηπιαγωγείο, λόγω διευρυμένου ωραρίου εργασίας.

Τόσο η σύζυγός μου όσο κι εγώ, εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα και κατά συνέπεια το ωράριο λειτουργίας, ακόμη και του ολοήμερου δημόσιου Νηπιαγωγείου δεν επαρκεί, καθότι και οι δυο μας επιστρέφουμε στο σπίτι μας αρκετά πιο μετά από τις 16:00 που κλείνουν τα δημόσια Νηπιαγωγεία.

Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος ξαναγράψαμε τη μεγάλη μας κόρη στον ίδιο Ιδιωτικό Παιδικό σταθμό που την πηγαίναμε τις δύο προηγούμενες σχολικές χρονιές.

Όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι που πριν από 15 ημέρες ακούσαμε ότι οι ιδιωτικοί Παιδικοί Σταθμοί δεν έχουν άδεια λειτουργίας και συνεπώς, οφείλουν οι γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους στα Δημόσια Νηπιαγωγεία.

Έκτοτε, η σύζυγός μου κι εγώ έχουμε επιδοθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου, για να ενημερωθούμε για τις διαστάσεις που έχει το θέμα, επιδιώκοντας να το αναδείξουμε κι εμείς από την πλευρά με όλους τους τρόπους στους καθ’ ύλη αρμόδιους.

Σας επισυνάπτω την επίσημη απάντηση που έλαβα από τη Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείο Παιδείας, σχετικά με το πρόβλημα που σας περιέγραψα παραπάνω.

Θα με είχαν σχεδόν πείσει ότι πράγματι όλα είναι ρόδινα, ότι όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί, αν δεν είχα προσωπική άποψη για το θέμα. Και το ίδιο μπορούν να βεβαιώσουν και οι χιλιάδες οικογένειες που έχουν τα παιδιά τους “ξεκρέμαστα”, αφού έχουμε οδηγηθεί σε πραγματικό αδιέξοδο.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν και κατά πόσο έχετε ιδία αντίληψη για την έκταση του θέματος, για ένα όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Τόσο εμείς οι γονείς, όσο και τα παιδιά μας υπάρχουμε; είμαστε πολλοί και βιώνουμε στο πετσί μας αυτήν την καθημερινή αγωνία του να ζεις στην “παρανομία”.

Είμαστε οι “παράνομοι” της ελληνικής κοινωνίας, που κινούμαστε εκτός νομικού πλαισίου, που θα υποστούμε τις κυρώσεις του ποινικού κώδικα κλπ κλπ επειδή δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα για το τι περιλαμβάνει ο νόμος για την υποχρεωτική εκπαίδευση στο Νηπιαγωγείο, σχετικά με τη λειτουργία των ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών/Νηπιαγωγείων (αυτές τις απαντήσεις περί κυρώσεων του Ποινικού κώδικα με περίσσια αλαζονεία και έλλειψη ευαισθησίας δίνουν προφορικά τα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας).

Δεν έχω την αρμοδιότητα να σας υποδείξω το πώς θα μπορούσατε να δώσετε λύση στο φλέγον θέμα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες ελληνικές οικογένειες , απλά σας δίνω ένα παράδειγμα, θέλοντας να επισημάνω ότι όλα τα θέματα, μπορεί να τύχουν διαφορετικής μεταχείρισης, αν υπάρχει η σχετική πολιτική βούληση.

Με τροπολογία που κατατέθηκε χτες το βράδυ από το Υπουργείο Μεταφορών, παρατείνεται για ένα έτος το μονοπώλιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας-Υπηρεσίες για την παροχή Υπηρεσιών Επίγειας Εξυπηρέτησης στα περιφερειακά ελληνικά αεροδρόμια. Και αυτό το θέμα ήταν υπό αίρεση και πολλές αντιδράσεις από τον ευρύτερο χώρο του Τουρισμού υπήρχαν, υπέρ της κατάργησης του μονοπωλίου, παρόλα αυτά, η πολιτική βούληση, δίνει αυτή τη λύση που διαβάσατε παραπάνω.

Σας προτείνω να επισκεφτείτε έναν ιστόποπο (blogspot) που δημιουργήθηκε από γονείς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα μ’ εμένα και τη σύζυγό μου. http://aparadektos-nipiagwgeio.blogspot.com/ , συνειδητοποιώντας το μέγεθος του προβλήματος.

Αυτό που ζητούν όλοι οι γονείς, είναι να υπάρξει ένας χρόνος αναστολής στην εφαρμογή του νέου νόμου.

Δείξτε την απαιτούμενη κοινωνική ευαισθησία δίνοντας λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τόσες ελληνικές οικογένειες. Και μην ξεχνάτε ότι ο νόμος που ψηφίστηκε για τα ιδιωτικά Νηπιαγωγεία επηρεάζει τα παιδιά μας.

Σας καλώ, λοιπόν να δώσετε εσείς την απάντηση στην κορούλα μας (ετών 5 φυσικά) όταν καθημερινά μας ρωτάει: “μπαμπά και μαμά θ’ αλλάξω σχολείο?” ή “θα κλείσει το σχολείο μου?”.

Με εκτίμηση,
Ανδρέας Κοκιούσης

25/9/08

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ!

ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΠΟΥ ΦΟΙΤΑ ΑΠΟ 20 ΜΗΝΩΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΠΟΥ ΦΕΤΟΣ ΔΕ ΠΗΡΕ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΠΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΝΟΗΣΕ ΠΡΟΦΑΝΩΣ.
ΟΜΩΣ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ..ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΙΟ 2008..ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΛΙΣ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008!!!!!!!!!!
ΣΑΣ ΘΕΡΜΟΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΗΔΗ ΑΛΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ Ν ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΣΟ ΑΠΟΤΟΜΑ (ΑΠΟ ΤΙΣ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ..) ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ.
ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ..ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ (ΟΧΙ ΤΥΠΙΚΑ) ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ. ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ! ΜΗ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΕΙΤΕ ΑΛΛΟ ΕΜΑΣ ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ…
Μ.Χ

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

κύριε Κόπτση,

Ευχαριστώ για την απάντησή σας στην επιστολή μας.
Πιθανόν να μας μπερδέψατε και μας απαντήσατε σαν να ήμαστε ιδιοκτήτες παιδικού σταθμού.
Είμαστε γονείς νηπίου εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και η θέση που έχουμε για το παιδί στο δημόσιο νηπιαγωγείο δεν μας καλύπτει σε τίποτα.

Συγχαρητήρια που καταφέρατε να τα χωρέσετε όλα τα νήπια στα δημόσια νηπιαγωγεία (αυτό είναι το μόνο πρόβλημα???), αλλά λυπάμαι που η απάντηση σας αυτή δεν μπαίνει στην ουσία του θέματος και φυσικά δεν παρέχει και καμία λύση.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ

ΑΝΤΙ ΝΑ … ΚΑΝΕΤΕ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
ή
ΑΝΤΙ ΝΑ … ΔΩΣΕΤΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ (ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΝΗΠΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ή ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ)
ή
ΑΝΤΙ ΝΑ … ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΤΑ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΚΤΙΡΙΑ ή ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ-ΦΙΛΟΘΕΗ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ

ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΩΣ ΓΙΑ Τ0 ΣΧ. ΕΤΟΣ 2009-2010
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΓΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΑΝ

ΩΣΤΕ ΝΑ ΛΗΞΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ.

Στο τέλος, παρακαλούμε βάλτε στη ζυγαριά και το πολιτικό κόστος των ενεργειών σας – ξέρουμε πως το υπολογίζετε.
Όλοι οι γονείς θα είναι εναντίον σας και γνωρίζετε πόσο ευαίσθητοι είναι όλοι οι Έλληνες με τα παιδιά τους.
Ευκολότερα πληρώνει κάποιος ΕΠΙΠΛΕΟΝ 1000 Ευρώ φόρους, αλλά δυσκολότερα σε ψηφίζει όταν του πειράξεις το παιδί του…

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας
Άγης Παπαδημητρίου

24/9/08

Νόμος για τα Ιδιωτικά Νηπιαγωγεία-Χιλιάδες ελληνικές οικογένειες σε ομηρία.

Αγαπητέ Κύριε Σιούφα,

Σε συνέχεια της επικοινωνίας μου με την κυρία Παπαχρήστου, παίρνω την πρωτοβουλία να σας ενημερώσω για ένα θέμα που αφορά αρκετές χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.

Είμαι ένας από τους πολλούς γονείς που πηγαίνει το παιδί του σε ιδιωτικό Παιδικό Σταθμό/Νηπιαγωγείο, λόγω διευρυμένου ωραρίου εργασίας.

Τόσο η σύζυγός μου όσο κι εγώ, εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα και κατά συνέπεια το ωράριο λειτουργίας, ακόμη και του ολοήμερου δημόσιου Νηπιαγωγείου δεν επαρκεί, καθότι και οι δυο μας επιστρέφουμε στο σπίτι μας αρκετά πιο μετά από τις 16:00 που κλείνουν τα δημόσια Νηπιαγωγεία.

Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος ξαναγράψαμε τη μεγάλη μας κόρη στον ίδιο Ιδιωτικό Παιδικό σταθμό που την πηγαίναμε τις δύο προηγούμενες σχολικές χρονιές.

Όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι που πριν από 15 ημέρες ακούσαμε ότι οι ιδιωτικοί Παιδικοί Σταθμοί δεν έχουν άδεια λειτουργίας και συνεπώς, οφείλουν οι γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους στα Δημόσια Νηπιαγωγεία.

Σας επισυνάπτω την επίσημη απάντηση που έλαβα από το Υπουργείο Παιδείας, σχετικά με το πρόβλημα που σας περιέγραψα παραπάνω.

Θα με είχαν σχεδόν πείσει ότι πράγματι όλα είναι ρόδινα, ότι όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί, αν δεν είχα προσωπική άποψη για το θέμα. Και το ίδιο μπορούν να επικαλεστούν οι χιλιάδες οικογένειες που έχουν τα παιδιά τους “ξεκρέμαστα”, αφού με βάση τα όσα λέγονται από πλευράς Υπουργείου Παιδείας, αν ένα παιδί δε φοιτήσει σε αδειοδοτημένο ιδιωτικό Νηπιαγωγείο, τότε δε θα του επιτραπεί να εγγραφεί του χρόνου στην Πρώτη Δημοτικού (φυσικά ούτε που αποτολμούν να μου το δώσουν εγγράφως αυτό, γιατί απλά δε “στέκει”).

Οι νόμοι Κύριε Σιούφα μπορεί να υπάρχουν, καθίστανται όμως ανεφάρμοστοι όταν στερούνται λογικής.

Η απάντηση αυτή που μου απέστειλε το Υπουργείο Παιδείας αρκείται στους τύπους και δεν μπαίνει στην ουσία του θέματος και φυσικά δεν παρέχει και καμία λύση.

Λυπάμαι, αλλά η στάση του Υπουργείου Παιδείας μόνο από κοινωνική ευαισθησία δε διακρίνεται, αφού έχει οδηγήσει χιλιάδες οικογένειες να εξακολουθούν να στέλνουν τα παιδιά τους σε μη “αδειοδοτημένους” ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, υποχρεώνοντας ουσιαστικά τους γονείς να παρανομούν και κυρίως μη λαμβάνοντας υπόψη το κυριότερο; τα παιδιά μας και την ψυχολογική πίεση που δέχονται στην τρυφερή ηλικία των 5 ετών, αντιλαμβανόμενα ότι ενδέχεται να “συρθούν” σ’ ένα καινούργιο σχολικό περιβάλλον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται η κάθε καινούργια αρχή.

Προς το παρόν κανένας δεν μπορεί να μας δώσει μια σαφή απάντηση για το τι θα κάνουμε με τα παιδιά μας και αν και εφόσον και πότε θα αδειοδοτηθούν οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί.

Άλλα περιμέναμε από τη “Νέα Διακυβέρνηση” και λυπάμαι αλλά δυστυχώς τα γεγονότα και κυρίως οι πράξεις μας διαψεύδουν.

Σας προτείνω να επισκεφτείτε έναν ιστόποπο (blog) που δημιουργήθηκε από γονείς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα μ’ εμένα και τη σύζυγό μου. http://aparadektos-nipiagwgeio.blogspot.com, συνειδητοποιώντας το μέγεθος του προβλήματος.

Αυτό που ζητούν όλοι οι γονείς, είναι να υπάρξει ένας χρόνος αναστολής στην εφαρμογή του νέου νόμου.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο και ελπίζω να δείξετε για μια ακόμη φορά την ευαισθησία που σας διακρίνει, σ’ ένα πραγματικά κοινωνικό πρόβλημα, που αφορά τη μέση ελληνική οικογένεια.

Με εκτίμηση,

Ανδρέας Κοκιούσης

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΟΝΙΩΝ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚOY ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ο Σεπτέμβρης σηματοδοτούσε την έναρξη της νέας «σχολικής χρονιάς» για μικρούς και μεγάλους. Χιλιάδες εξάχρονα παιδιά και οι οικογένειές τους ετοιμάζονταν για το μεγάλο βήμα, την πρώτη μέρα στο σχολείο, μια συμβολική στιγμή μετάβασης από την οικογένεια στην πολιτεία, από τη νηπιακή ηλικία στην πρώτη «ενηλικίωση», το πρώτο βήμα προς το μεγάλο περιβόλι της γνώσης, της ανεξαρτητοποίησης, της ένταξης στην ομάδα. Κάθε χρόνο αυτός ο μήνας ξεκινούσε με γέλια, με τραγούδια, με προσμονή, λίγο άγχος, καινούργιους μαρκαδόρους και σάκκα και την υπέροχη θετική σκέψη των μικρών που είναι έτοιμοι να φάνε κάθε τι καινούργιο με το κουτάλι.
Και ξαφνικά φέτος αυτό το σκηνικό γέμισε απελπισμένα και τρομαγμένα μικρά πεντάχρονα, αναστατωμένους γονείς: το νηπιαγωγείο έγινε υποχρεωτικό πέρυσι εν μια νυκτί, χωρίς σχεδιασμό, προγραμματισμό και υποδομές από την πολιτεία, χωρίς καν σοβαρή και υπεύθυνη ενημέρωση των γονιών για τις αλλαγές, για τους νέους όρους και συνθήκες, για τους εκπαιδευτικούς στόχους. Και φέτος, Αύγουστο μήνα, που οι πάντες βρίσκονται σε άδεια (όπως όλες οι μεγάλες «μεταρρυθμίσεις») έρχεται η ύστατη προχειρότητα των «μεγάλων μεταρρυθμιστών της παιδείας», τα νήπια υποχρεούνται να προσκομίζουν πιστοποιητικό παρακολούθησης νηπιαγωγείου αδειοδοτημένου από το ΥΠΠΟ αλλιώς δεν θα εγγραφούν στο δημοτικό σχολείο του χρόνου. Και εκεί αρχίζει το ατελείωτο μπάχαλο, ποιος έχει άδεια από τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, σε ποιο δημόσιο νηπιαγωγείο ανήκει η γειτονιά σου, έχει θέσεις; Έχει ολοήμερες τάξεις που να καλύπτουν τις ανάγκες που κάλυπταν οι παιδικοί σταθμοί; Θα σε πάρουν στο δημόσιο; Θα σε γράψουν τα ιδιωτικά; Και τα παιδιά που φοιτούσαν για χρόνια στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία και είχαν βρεί μια σειρά; Και συνειδητοποιούμε οι γονείς ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ότι για άλλη μια φορά στο βωμό επικοινωνιακών πολιτικάντικων παιχνιδιών, επίδειξης πολιτικής αποφασιστικότητας, και θρασύτατων λεονταρισμών που δεν βασίζονται σε καμιά πραγματικότητα, οι γονείς, οι πολίτες, τα παιδάκια γίνονται έρμαιο στο βωμό μιας «μεταρρύθμισης» (;) για την οποία κανείς δεν ήταν έτοιμος και ενημερωμένος και κυρίως το ίδιο το κράτος που την εφαρμόζει βίαια τώρα. Οι γονείς ανακαλύψαμε έντρομοι και τελευταία στιγμή ότι οι υποδομές για τα δημόσια νηπιαγωγεία δεν είναι επαρκείς για να καλύψουν όλα τα παιδιά, δεν πληρούν τα κριτήρια που διατείνεται η ίδια η πολιτεία ότι πρέπει να πληρούν αντίστοιχα οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί που λειτουργούσαν για δεκαετίες και περιλάμβαναν τάξεις νηπιαγωγείου, καλύπτοντας χρόνια τα κενά του κράτους. Και έρχεται η αποστομωτική απάντηση από το ΥΠΠΟ «θα χωρέσουν όλα τα παιδιά»!!!!! Αυτό είναι το όραμά τους για την προσχολική αγωγή αυτών των τόσο ευαίσθητων ηλικιών όπου διαμορφώνεται η αίσθηση ασφάλειας, ταυτότητας και ένταξης των νηπίων. Να «χωρέσουν»! Σαν να μιλάμε για τα πρόβατα στο μαντρί. Απλώς να χωρέσουν. Σε τάξεις λιγοστές, χωρίς πολλές φορές τα απαραίτητα, ενίοτε χωρίς στοιχειώδη κριτήρια ασφάλειας, με απελπισμένους νηπιαγωγούς που βλέπουν τις τάξεις να φρακάρουν και να δέχονται απανωτά αλληλοαναιρούμενες οδηγίες από το υπουργείο, συχνότατα στέλνοντάς τα σε νηπιαγωγεία πολύ μακριά από τη γειτονιά τους ή αφήνοντάς τα κυριολεκτικά στο δρόμο εφόσον οι αριθμοί που μπορεί να αντέξει μια τάξη δημόσιου νηπιαγωγείου είναι πολύ συγκεκριμένοι.
Η ζωή και η καθημερινότητα χιλιάδων γονιών και παιδιών έχει αναστατωθεί, όλα έγιναν στο ποδάρι χωρίς σοβαρό προγραμματισμό και το μόνο που ζητούμε πια, μπας και μπορέσει το κράτος να βάλει μια τάξη στα «του οίκου του» είναι να ανασταλεί τουλάχιστον για φέτος η εγκύκλιος περί «πιστοποιημένου απολυτηρίου νηπιαγωγείου» ως προϋπόθεση για εγγραφή στο Δημοτικό, ώστε να υπάρξει ο αναγκαίος χρόνος για να προσαρμοστούν στις νέες ανάγκες που δημιουργήθηκαν τόσο τα δημόσια νηπιαγωγεία όσο και οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί-νηπιαγωγεία που δεν διαθέτουν ακόμη άδεια φέτος.

22/9/08

Επιστολή μιας μητέρας προς την 5 χρονη κόρη της, υποψήφια διπλωματούχο νηπιαγωγείου.

Αγαπημένη μου Ειρήνη 
το αποφάσισα, δεν θα φύγουμε από τον παιδικό σταθμό μας αλλά θα παλέψουμε. Θα συνεχίσω να μην κοιμάμαι τα βράδια, να το ρισκάρω να μην σε πάρουν στην πρώτη δημοτικού μέχρι να τα καταφέρουμε. Και γιατί όλα αυτά ; για να μπορώ να σε κοιτάζω στα μάτια όταν θα έχεις μεγαλώσει και θα τα συζητάμε όλα αυτά και να μην ξεφτιλιστώ σαν μητέρα απέναντί σου όταν θα σου μαθαίνω ότι στη ζωή πρέπει να αγωνίζεσαι και να προσπαθείς, ότι ένας κούκος μπορεί να φέρει την άνοιξη, ότι δεν πρέπει να κάνουμε ότι μας λένε χωρίς κριτική σκέψη, ότι το «ωχ δε βαριέσαι εγώ θα σώσω τον κόσμο» δεν ισχύει και ότι ενωμένοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
Ο τελευταίος που χρωστάει να τιμωρηθεί από όλη αυτή την ιστορία με τα νηπιαγωγεία είσαι εσύ και οι φίλες/οι σου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου γκρεμίσει το μικρόκοσμό σου τόσο απότομα και βίαια και χωρίς να έχει να προσφέρει ουσιαστική λύση. Στα Πανεπιστήμια διδάσκεται το μάθημα Management of Change για στελέχη και υπαλλήλους πού αλλάζουν πόστο σε μια εταιρεία και ζητάνε από εσάς τα 5 χρονα σε 10-15 μέρες να αλλάξετε περιβάλλον, δασκάλα, φίλους, συνήθειες. Δεν μας ενημέρωσε κανείς έγκαιρα και στον παιδικό σταθμό μας πήγε η επιτροπή την 1η Σεπτεμβρίου (σήμερα έχουμε 20 Σεπτεμβρίου). Έλεος ! κάντε μια υποχώρηση όλοι εσείς που παίρνετε αυτές τις αποφάσεις; στη χώρα μας γίνονται σημεία και τέρατα, ας μην την πληρώσουν τα παιδιά μας.
Λουκία Λεωνίδου

21/9/08

Εμείς ως υπουργείο επισήμως δεν έχουμε κάτι άλλο να σας πούμε...

Σήμερα 19/9/2009 δηλαδή μερικές μέρες μετά την επιστολή που είχα στείλει, μίλησα για δεύτερη φορά στο τηλέφωνο με τη διεύθυνση σπουδών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας.

Δεν είχαν ασχοληθεί με την επιστολή που είχα στείλει, πάντως όμως πρέπει να πω ότι άκουσαν προσεκτικά τα προβλήματά μου.
Ενημέρωσα λοιπόν την υπεύθυνη, ότι το αρμόδιο τοπικό γραφείο του υπουργείου που εποπτεύει την περιοχή μας και στο οποίο με είχαν παραπέμψει δεν μου έδωσε καμιά λύση και νομίζω έγινε αντιληπτό πολύ καθαρά πως κενές θέσεις νηπίων δεν υπάρχουν σε αδειοδοτημένα ιδιωτικά νηπιαγωγεία ούτε στην περιοχή μας (ούτε σε κοντινές που έψαξα μόνος μου).

Ρωτώντας λοιπόν αν αυτό που απομένει είναι μόνο ο δρόμος του δημόσιου νηπιαγωγείου και αφού είπα -και 2 και 3 φορές- πως παρ 'όλο που το γράψαμε το παιδί στο δημόσιο δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το δρόμο του δημοσίου (διότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε και δε συμφωνούμε με αυτά που προσφέρει το δημόσιο νηπιαγωγείο) πήρα την απάντηση πως «εμείς ως υπουργείο επισήμως δεν έχουμε κάτι άλλο να σας πούμε».

Και όταν έγινα ιδιαίτερα επίμονος, μου απάντησε το υπουργείο ότι είναι θέμα και απόφαση των γονιών του κάθε παιδιού που θα στείλουν το παιδί τους και πως το ίδιο θα μου έλεγε και ο Κος Κόπτσης (Διευθυντής Πρωτοβαθ. Εκπαίδευσης). Επίσης η υπεύθυνη του υπουργείου διευκρίνισε πως αν μου έλεγαν επίσημα να πάω το παιδί σε μη αδειοδοτημένο νηπιαγωγείο θα ήταν σαν να δίνουν «παράταση».
Στην επόμενη ερώτησή μου που ήταν αν θα εγγράψουν το παιδί στην Α' δημοτικού η απάντηση του υπουργείου ήταν πως δεν μπορούν να γνωρίζουν τι θα αποφασίσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου την επόμενη χρονιά.

Στην συνέχεια ρώτησα ποιά είναι αυτή η επιτροπή (νομίζω λέγεται αξιολόγησης ή επιλογής και την «περνάνε» τα παιδιά το Μάιο) για την περίπτωση που δεν θα δεχτούν το παιδί στην Α' Δημοτικού.
Πήρα άμεση απάντηση και μάλιστα μου είπαν από ποιές 2 υπηρεσίες προέρχονται τα μέλη αυτής της επιτροπής, αλλά δυστυχώς δεν τις συγκράτησα.

Μετά από όλα αυτά βγάζω το συμπέρασμα ότι το υπουργείο δεν θέλει να δώσει λύση άμεσα παρ' όλο που γνωρίζει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των γονιών και την ανασφάλεια που υπάρχει στις οικογένειες.
Γι' αυτό και ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ με τη σύζυγό μου ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ που έχουμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να στέλνουμε το παιδί μας στο μη αδειοδοτημένο νηπιαγωγείο που τελικώς θα λειτουργήσει κανονικά την τάξη των νηπίων.

Αν μη τι άλλο, το παιδί θα μάθει αυτά που πρέπει και πολύ περισσότερα, σε ένα ασφαλές περιβάλλον που του είναι και γνώριμο, με ανθρώπους και νηπιαγωγούς που ξέρω καλά από τα προηγούμενα χρόνια πως νοιάζονται για τα παιδιά.
Και βέβαια ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ να κάνω ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ μπορώ ώστε να πιέσω να δοθεί ΕΠΙΣΗΜΗ ΛΥΣΗ στο πρόβλημα.

Άγης Παπαδημητρίου (ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΕ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΝΗΠΙΟ)

20/9/08

Η συμβολή του Νηπιαγωγείου στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

Τα παιδιά του νηπιαγωγείου είναι 5-6 χρονών.
Τι σημαίνει αυτό;
Σε πια ψυχολογική και νοητική εξελικτική φάση βρίσκονται;
Ποια επιστημονική ομάδα του Υπουργείου Παιδείας υποστήριξε αυτή τη βίαιη αλλαγή, καταποντίζοντας την παιδική ηλικία;
Πριν ακετά χρόνια η Unesco είχε δημοσιεύσει μία έκθεση από μια ομάδα ειδικών. Σε αυτήν συμμετείχε κι ο Ντόναλντ Βίννικοτ (παιδίατρος και μέλος της Βρεττανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρίας), που έλεγε ότι το νηπιαγωγείο πρέπει να θεωρείται μάλλον σαν μια “προς τα άνω” προέκταση της οικογένειας, παρά σαν μια “προς τα κάτω” προέκταση της δημοτικής εκπαίδευσης.
“Στην χρονική περίοδο από 2 μέχρι 7 ετών, κάθε φυσιολογικό νήπιο βιώνει τις πιο έντονες ψυχολογικές συγκρούσεις. Όταν η ψυχοσύγκρουση είναι πολύ μεγάλη, έχει σαν επακόλουθο τη μείωση των ικανοτήτων , τις αναστολές, την “απώθηση”, και ούτω κ.ο.κ., που καταλήγουν στην διαμόρφωση ενός συμπτώματος...
Σ' αυτά τα θέματα το νηπιαγωγείο έχει σαφή και σημαντικά καθήκοντα. Ένα από αυτά είναι να προσφέρει μερικές ώρες την ημέρα μια συναισθηματική ατμόσφαιρα που να διαφέρει από την υπερφορτισμένη ατμόσφαιρα του σπιτιού. Κάτι τέτοιο δίνει στο παιδί περιθώρια για την προσωπική του ανάπτυξη.
Το σχολείο προσφέρει στο παιδί την ευκαιρία να δημιουργήσει μια βαθιά προσωπική σχέση με κάποιον άλλο έξω από τους γονείς του...
Στην περίοδο αυτή της ζωής του το παιδί έχει ανάγκη για προσωπική σχέση, το κάθε παιδί πρέπει να είναι γνωστό με το όνομα του και να αντιμετωπίζεται ανάλογα με το τι είναι και το πως νιώθει.
Το νηπιαγωγείο καλείται να παρέχει μια κατάσταση στο παιδί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Το παιχνίδι αντιμετωπίζεται με θετικό τρόπο και χρησιμοποιούνται τα παραμύθια, η ζωγραφική και η μουσική. Σε αυτό κυρίως τον τομέα μπορεί το νηπιαγωγείο να εμπλουτίσει και να βοηθήσει το παιδί να βρει μια βιώσιμη σχέση ανάμεσα στις ιδέες που είναι ελεύθερες και στη συμπεριφορά που υπόκειται στους περιορισμούς της ομάδας...
Η ικανότητα του παιδιού να νιώσει ότι το σώμα είναι η έδρα της ψυχής, δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί χωρίς το συνεπή χειρισμό των φυσικών του αναγκών. Όταν το νηπιαγωγείο συνεχίζει να παρέχει ένα φυσικό περιβάλλον και μια σωματική φροντίδα στα παιδιά, πραγματοποιεί ένα σημαντικό έργο ψυχοδιανοητικής υγιεινής...
Στο νηπιαγωγείο δεν υπάρχει θέση για απρόσωπη ή μηχανική συμπεριφορά, γιατί κάτι τέτοιο για το παιδί σημαίνει εχθρότητα ή (ακόμα χειρότερα) αδιαφορία...” (Ν. Βίννικοτ)
Με τα σημερινά δεδομένα τα παιδιά του νηπιαγωγείου αναγκάζονται βίαια να φεύγουν από τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς (με ολιγάριθμα τμήματα) και να πηγαίνουν στα δημόσια νηπιαγωγεία (με υπεράριθμα τμήματα). Από την προσωπική σχέση με τις νηπιαγωγούς του σχολείου τους, βρίσκονται αντιμέτωπα με το θυμό και την αγανάκτηση των νηπιαγωγών του δημοσίου, που αναγκάζονται να εγγράφουν στο τμήμα τους πάνω από 25 παιδιά και βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ποιος θα βοηθήσει αυτές τις νηπιαγωγούς να διαχειριστούν το θυμό τους; Αν απροκάλυπτα βγαίνει ο θυμός τους στους ενήλικες γονείς που ζητάνε μια θέση για το παιδί τους, φανταστείτε τι βγαίνει στα παιδιά όταν μένουν μόνα μαζί τους. Ποιος θα ενημερώσει αυτούς τους νηπιαγωγούς, ότι δεν φταίνε τα παιδιά και ότι χρειάζονται φροντίδα για να προσαρμοστούν στο καινούργιο τους περιβάλλον;
Ποιος θα ενημερώσει τους αρμόδιους, ότι χρειάζονται υποδομές και εκαιδευτική ενημέρωση για την ψυχική ισορροπία των παιδιών μας;
Στην προσχολική ηλικία (σύμφωνα με τον Βίννικοτ), το παιχνίδι είναι το βασικό μέσο του παιδιού για να επιλύει τα συναισθηματικά προβλήματα της ανάπτυξης του. Το παιχνίδι αποτελεί έναν από τους τρόπους έκφρασης του παιδιού, ένας τρόπος να “πει” και να “ζητήσει”.
Στο Ελληνικό δημόσιο νηπιαγωγείο, τα παιδιά καθηλώνονται σ' ένα θρανίο και δεν τους επιτρέπεται το ελεύθερο παιχνίδι, αφού οι υποδομές δεν το επιτρέπουν και οι νηπιαγωγοί φοβούνται τα ατυχήματα.
Και δεν μιλάμε για παιχνίδι στον κήπο του σχολείου, που δεν υπάρχει καν.
Επίσης, ξέρουμε ότι η σχέση των νηπίων με τις μικρότερες ηλικίες του παιδικού σταθμού είναι πολύ σημαντική. Στην διάρκεια της ημέρας, η συνδιαλλαγή με τις μικρότερες ηλικίες βοηθάει στην ωρίμανση των νηπίων, μαθαίνουν να προσφέρουν στους μικρότερους γνώση, φροντίδα, προστασία και να παίρνουν αγάπη, θαυμασμό και τρυφερότητα από τους μικρούς τους φίλους.
Γιατί πρέπει “α π ο μ ο ν ω θ ε ί” το νηπιαγωγείο από τους παιδικούς σταθμούς;
Γιατί πρέπει να “π α ί ζ ο ν τ α ι π α ι χ ν ί δ ι α” εις βάρος της ψυχικής υγείας των παιδιών;
Γ.Π.

19/9/08

Το θέατρο του παραλόγου στα νηπιαγωγεία

Μέσα στη γενικότερη αναστάτωση που προκάλεσε το νέο νομοσχέδιο για την υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση, την αγωνία όλων των γονιών που σύρονται εκβιαστικά να εξασφαλίσουν θέση σε ένα νηπιαγωγείο στο παρά πέντε της έναρξης της σχολικής χρονιάς και τις γνωστές ανεπάρκειες για την κάλυψη των αναγκών, τις οποίες η κυβέρνηση αλαζονικά αρνείται για λόγους γοήτρου χωρίς να σέβεται ούτε τις αγωνίες μας ούτε τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, θα ήθελα ως μητέρα να εκφράσω την πολλαπλή μου αγωνία για αυτές τις εξελίξεις. Και θα ξεκινήσω με δύο ερωτήματα στα οποία αδυνατώ να λάβω απάντηση μέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου:
1. Γιατί θα πρέπει άρον άρον να αποσύρω το παιδί μου από το ιδιωτικό νηπιαγωγείο όπου μέχρι τώρα φοιτούσε και το οποίο στεγάζεται σε έναν υπέροχο χώρο, ο οποίος μάλιστα διαθέτει δενδρόκηπο, λουλούδια και παιδική χαρά αλλά που σύμφωνα με το υπουργείο δεν πληροί τις νέες κτηριακές προϋποθέσεις για να το μαντρώσω στο δημόσιο της γειτονιάς μου, σ’ ένα ισόγειο πολυκατοικίας με βαμμένες τζαμαρίες που δεν διαθέτει προαύλιο και τα παιδιά αναγκάζονται στο διάλειμμα να περνούν το δρόμο για να παίξουν στην παιδική χαρά του δήμου απέναντι, αλλά που παρόλα αυτά θεωρείται νόμιμο;
2. Η εισαγωγή της προσχολικής αγωγής στην υποχρεωτική εκπαίδευση έχει σχεδιαστεί για παιδαγωγικούς λόγους ή για συντεχνιακά συμφέροντα; Η ΔΟΕ μάλιστα ζητά να γίνει δίχρονη η υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση αυξάνοντας έτσι τα σχολικά έτη σε 14 από 12 που είναι σήμερα. Όμως το πείραμα στο οποίο υποβάλλονται από φέτος τα παιδιά μας τι παιδαγωγικά αποτελέσματα θα έχει; Είναι δοκιμασμένο αυτό μοντέλο, πού και πώς έχει αξιολογηθεί;
Αυτό που καταλαβαίνω ως γονέας και ως επιστήμονας έχοντας ακούσει και τις ανησυχίες παιδαγωγών και ψυχολόγων είναι πως εδώ πρόκειται για μία βαθιά παρέμβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα με άγνωστες επιπτώσεις στην ψυχο-νοητική ανάπτυξη των παιδιών. Ποιος έχει κρίνει τελικά το παιδαγωγικό όφελος από μία τέτοια παρέμβαση και γιατί δεν έχει τεθεί σε δημόσιο διάλογο πριν εφαρμοστεί αλλά προωθείται εκβιαστικά μετά από πιέσεις των εκπαιδευτικών και επιβάλλεται με την λογική του αποφασίζουμε και διατάζουμε; Γιατί πιστεύω ότι το μείζον θέμα που τίθεται εδώ δεν είναι το να εξασφαλίσουμε απλώς μια θέση όπως-όπως σε ένα αδειοδοτημένο νηπιαγωγείο αλλά να προβληματιστούμε για το τι είδους εκπαίδευση ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας.
Εν πάση περιπτώσει σε μένα τουλάχιστον δεν είναι καθόλου διαφανείς οι παιδαγωγικές αρχές στις οποίες βασίζεται μια τέτοια καινοτομία αποφασιστικής σημασίας. Έτσι μέσα σε αυτό το θολό τοπίο εκβιάζομαι να μετακινήσω το παιδί μου από ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον το οποίο εμπιστευόμουν για την παιδαγωγική του ευαισθησία και εκπαιδευτική αρτιότητα που μεριμνούσε για την ψυχολογική ευημερία των αναπτυσσόμενων ανθρώπων σε ένα νέο περιβάλλον όπου κανείς απ’ ότι φαίνεται δεν μπορεί να μου εξασφαλίσει αυτές τις προϋποθέσεις.
Το υπουργείο σαφώς και είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες φοίτησης στο δημόσιο σχολείο για την προσχολική βαθμίδα, επαρκή αριθμό κτηρίων αλλά και εκπαιδευτικών. Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί η φοίτηση θα πρέπει να είναι υποχρεωτική. Γιατί να υποβάλλονται τα νήπια πρόωρα στον καταπιεστικό οδοστρωτήρα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ο οποίος όπως χρόνια τώρα έχει διαπιστωθεί έχει συρρικνώσει ασφυκτικά τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών; Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αυτή η καταθλιπτική κατάσταση που επικρατεί ήδη στην παιδεία απλώς θα βαθύνει περισσότερο. Και με αυτά δεν εννοώ φυσικά πως τα νήπια δεν πρέπει να εκπαιδεύονται, αν το πίστευα δεν θα έστελνα το παιδί μου στο νηπιαγωγείο, αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν μπορεί να γίνεται αυτό υπό καθεστώς ελευθερίας και επιλογής.
Όσοι γονείς αναγκάζονται να πάνε τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και νηπιαγωγεία δεν εξωθούνται σ’ αυτό μόνο λόγω του επαγγελματικού τους ωραρίου αλλά και λόγω των παραπάνω προβληματισμών τόσο για την παιδεία που παρέχεται όσο και το ψυχολογικό καθεστώς που επικρατεί στο δημόσιο σχολείο, εκπαιδεύοντας τα μικρά παιδιά από νωρίς στο άγχος και τον κοινωνικό ανταγωνισμό. Ούτε και είναι όλοι αυτοί οι γονείς πλούσιοι και σαφώς θα προτιμούσαν να παρέχει η πολιτεία αντίστοιχη ποιότητα στο σχολείο της γειτονιάς τους.
Το κρίσιμο λοιπόν θέμα και πραγματικό ζήτημα ουσίας αφορά το παιδαγωγικό σκέλος της μεταρρύθμισης, παρότι απ΄ ότι φαίνεται θεωρείται μάλλον ψιλά γράμματα. Η ουσία όμως κρύβεται πολύ συχνά πίσω από τα ψιλά γράμματα.
Μαίρη Ε.
Γονιός

Ας μου εξηγήσει κάποιος...

Ας μου εξηγήσει κάποιος πως αποφασίζει το Υπουργείο εν μια νυκτί να κάνει υποχρεωτική μεταρρύθμιση στο νηπιαγωγείο, χωρίς να λάβει υπόψη του, τους άμεσα ενδιαφερόμενους, τους γονείς, τον αντίκτυπο που έχει στη ζωή τους, την καθημερινότητά τους, τη δουλειά τους και την ψυχούλα των παιδιών τους. Γιατί αυτά τα μικρούλικα παιδάκια, που φτύσαμε αίμα να τους εξασφαλίσουμε μια ομαλή πορεία εκπαίδευσης, φύλαξης, φροντίδας, ανθρώπινων συνθηκών ώστε να ωριμάσουν όμορφα, ήρεμα, αρμονικά και να προετοιμαστούν σταδιακά πριν ενταχτούν στη Μεγάλη και συμβολική Αλλαγή που λέγεται Δημοτικό Σχολείο και σηματοδοτεί την πρώτη συμβολική και ουσιαστική τους φάση ενηληκίωσης, πρέπει τώρα, ξαφνικά να αφήσουν το γνώριμο περιβάλλον του παλιού τους σχολειού, τους φίλους και αγαπημένους ανθρώπους με τους οποίους έκτισαν δεσμούς, την ασφάλεια της γνώριμης ρουτίνας που θα τα έφτανε, ώριμα πια, προετοιμασμένα, στην πόρτα του Δημοτικού Σχολείου;;;;; Γιατί δεν σκεφτόσαστε τις επιπτώσεις που έχουν τόσες αλλαγές και μάλιστα βίαιες, σε αυτές τις ηλικίες;;

Πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες για τα νηπιαγωγεία

Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ- (Ελευθεροτυπία 17/9/08)

Με πλήθος διαμαρτυριών συνεχίζεται ο κύκλος των αντιδράσεων για το θέμα της προσχολικής αγωγής που προωθεί το υπουργείο Παιδείας.

Πολλά τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, όχι μόνο από την υπερπληθώρα των πεντάχρονων παιδιών που καλούνται να παρακολουθήσουν το νηπιαγωγείο, αλλά και από τους ιδιωτικούς σταθμούς που δεν πρόλαβαν να αδειοδοτηθούν. Τώρα, οι γονείς είναι εκείνοι που καλούν τον υπουργό Παιδείας να αναβάλει την εφαρμογή του μέτρου, προκειμένου να βρεθούν λύσεις.

Σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών (ΠΑΣΙΠΣ), η αρχική σύγχυση έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Αιτία, η χρονοβόρα διαδικασία που απαιτείται για την έκδοση της περιβόητης άδειας λειτουργίας. «Οι παιδικοί σταθμοί ανήκουν στη δικαιοδοσία του υπουργείου Πρόνοιας, από το οποίο έχουν νόμιμη άδεια λειτουργίας, που τους επιτρέπει να δέχονται παιδιά μέχρι την ηλικία που θα πάνε στο Δημοτικό», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση. «Η άδεια αυτή δεν έχει ανακληθεί ή τροποποιηθεί. Παρ' όλο που οι σταθμοί έχουν ακολουθήσει κατά γράμμα τις επιταγές του υπουργείου Παιδείας -προσλαμβάνοντας πτυχιούχους ΑΕΙ, διαμορφώνοντας πρόγραμμα σπουδών, καταθέτοντας ονομαστικό κατάλογο νηπίων στις Διευθύνσεις Α'/βάθμιας Εκπαίδευσης και αποστέλλοντας αιτήσεις για άδεια ίδρυσης νηπιαγωγείου- το υπουργείο φαίνεται να δηλώνει πως δεν είναι νόμιμοι να έχουν τμήματα νηπιαγωγείου». Το όλο πρόβλημα εντοπίζεται, από πλευράς Συλλόγου, στις νέες προδιαγραφές που έθεσε το υπουργείο σχετικά με το κτιριακό ζήτημα: απαιτεί να γίνουν ρυθμίσεις ώστε χώροι του παιδικού σταθμού να κριθούν κατάλληλοι για τη λειτουργία νηπιαγωγείου, αν και ποτέ στο παρελθόν -όταν, δηλαδή, οι παιδικοί σταθμοί λειτουργούσαν νηπιακά τμήματα πριν θεσμοθετηθεί η μονοετής προσχολική φοίτηση- δεν τέθηκε τέτοιο θέμα. Επιπλέον, θεωρεί παράλογες τις «κτιριολογικές» απαιτήσεις του υπουργείου για τους ιδιωτικούς σταθμούς, όταν στα δημόσια νηπιαγωγεία η κατάσταση είναι τραγική.

Στην αγωνία των γονιών για το αν τα παιδιά τους θα μπορέσουν τελικά να φοιτήσουν φέτος σε νηπιαγωγείο, το υπουργείο αναφέρει ότι τα δημόσια νηπιαγωγεία θα απορροφήσουν όλα τα νήπια που θα αναζητήσουν θέση. «Υπερβαίνοντας ακόμα και τον ήδη απαράδεκτο αριθμό των 25 νηπίων ανά νηπιαγωγό;» αναρωτιούνται οι γονείς, οι προτάσεις των οποίων φαίνεται να ταυτίζονται με αυτές των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Πολλοί, μάλιστα, δηλώνουν ότι τα κριτήρια επιλογής ενός χώρου με βάση το εμβαδόν του και όχι το έργο που παράγεται από τους εκπαιδευτές είναι «άκαμπτα και τεχνικά»: «Δεν γίνεται να μας επιβάλλονται αποφάσεις που πάρθηκαν στο πόδι, χωρίς να πληρούνται από τα δημόσια σχολεία οι στοιχειώδεις κανόνες που το υπουργείο έθεσε». Για τον λόγο αυτό ομάδα γονέων απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον υπουργό Παιδείας, αναφέροντας όλα τα προβλήματα που έχουν ανακύψει και ζητώντας την αναβολή της εφαρμογής των μέτρων για φέτος. Παράλληλα, έχει «ανέβει» στο Διαδίκτυο ιστοσελίδα συλλογής υπογραφών που ζητεί «ένα χρόνο αναστολής του νόμου υποχρεωτικής εκπαίδευσης για το νηπιαγωγείο».

18/9/08

Ο αποκλεισμός των 5χρονων νηπίων από την φοίτηση στον Παιδικό Σταθμό της γειτονιάς τους.

Σε μια εποχή που η Ελληνική κοινωνία μαστίζεται από γενικευμένη διαταραχή στην ψυχοπνευματική υγεία, όπως σίγουα γνωρίζετε, πιστεύουμε ότι είναι αδιανόητο να λαμβάνονται μέτρα από την επίσημη πολιτεία, τα οποία να τορπιλίζουν τις ήδη ευαίσθητες ισορροπίες στην ψυχοπνευματική υγεία των μικρών παιδιών και των οικογενειών τους.
Είναι γνωστό και επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι θεμέλιος λίθος στην υγεία του ανθρώπου ( ψυχική, πνευματική και σωματική) είναι η ηλικία 0-6 ετών.
Ακόμη, η διαδικασία υγιούς ενηλικίωσης με ικανότητα στη μάθηση και την κοινωνική υπευθυνότητα, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ομαλή συναισθηματική ωρίμανση.
Ο ρόλος της δυαδικής σχέσης με τη μάνα και στη συνέχεια με την οικογένεια και αμέσως μετά με τη γειτονιά (παιδικός σταθμός, παιδική χαρά), είναι δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα καθοριστικής σημασίας για τον πιο πάνω αναφερόμενο σκοπό.
Όπως η οικογένεια, είτε ζει σε καλύβα, είτε σε παλάτι είναι προτιμότερη για τη θεμελίωση της υγείας του παιδιού. Το ανάλογο ισχύει για την κοινωνικοποίηση των μικρών παιδιών στον παιδικό σταθμό της γειτονιάς τους. Δεν είναι δημόσια ή ιδιωτικά γιγαντιαία διδακτήρια με τις απρόσωπες και ψυχρές σχέσεις, εκείνα που θα εξασφαλίσουν στα μικρά παιδιά μας ποιότητα στην προσχολική αγωγή.
Εκτός αν η πολιτεία στοχεύει στο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγάλων διδακτηρίων εις βάρος της ψυχοπνευματικής ισορροπίας των παιδιών μας και της κοινωνίας μας.
Το “πράσινο σπίτι” της Ντολτό (Francoise Dolto, μεγάλη Γαλλίδα παιδαγωγός που καθόρισε την προσχολική αγωγή στην Γαλλία) που στεγαζόταν σ' ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο του Παρισιού, έκανε θαύματα στην κοινωνικοποίηση των παιδιών γιατί ακριβώς επικεντρωνόταν στην ουσία και την ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων.
Θα θέλαμε ακόμη να τονίσουμε ότι η υποχρεωτική φοίτηση των μικρών παιδιών σε κατάλληλους χώρους για την κοινωνικοποίηση τους είναι μια ώριμη ανάγκη των σύγχρονων κοινωνιών και έχει ήδη υλοποιηθεί στην πράξη εδώ και πολλά χρόνια και στην Ελληνική κοινωνία από τους ίδιους τους γονείς που είναι οι πρώτοι που γνωρίζουν τις ανάγκες των παιδιών τους έχοντας επιλέξει και εμπιστευθεί για το σκοπό αυτό τους παιδικούς σταθμούς της γειτονιάς τους.
Ζητάμε λοιπόν επειγόντως από τους αρμόδιους φορείς της κοινωνίας να επανεξετάσουν τις αποφάσεις τους, οι οποίες όλοι γνωρίζουμε ότι προέκυψαν βεβιασμένα κάτω από την πίεση συνδικαλιστών και να δώσει επαρκή χρόνο μελέτης και εφαρμογής των όποιων αποφάσεων, λαμβάνοντας υπόψη τους και τις απόψεις των γονέων.

Επιτροπή γονέων παιδιών προσχολικής ηλικίας που φοιτούν σε παιδικούς σταθμούς.

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Αξιότιμοι κύριοι,

Λέγομαι -------------------και έχω μια κόρη 5 ετών που θα παρακολουθήσει φέτος το υποχρεωτικό νηπιαγωγείο.
Τα δύο προηγούμενα χρόνια το παιδί πήγε προ-νήπιο και προ-προ-νήπιο σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Ο ιδιωτικός παιδικός σταθμός λέγεται «-------------------» και είναι στην Ηλιούπολη και κρίνουμε με τη σύζυγό μου πως η δουλειά των ιδιοκτητών του σταθμού είναι άριστη αφού εκεί είχε πάει και το μεγαλύτερο μας παιδί που σήμερα είναι στη β´ δημοτικού.

Χωρίς να μπορώ να γνωρίζω ακριβώς νόμους και προθεσμίες, είχα κάνει εγγραφή της κόρης μου από το Μάιο του 2008 στο νηπιαγωγείο του εν λόγω ιδιωτικού παιδικού σταθμού με το επίσημο πανελλαδικό έγγραφο της εκδήλωσης ενδιαφέροντος εγγραφής νηπίου. Ο ιδιωτικός αυτός παιδικός σταθμός λοιπόν μας ενημέρωσε από το τέλος Αυγούστου πως ενώ έχει άδεια ίδρυσης νηπιαγωγείου και δικαίωμα εγγραφής νηπίων, δεν πρόκειται να πάρει άδεια λειτουργίας αφού πληροί τις κτιριακές προδιαγραφές του Υπουργείου Πρόνοιας και όχι αυτές του Υπουργείου Παιδείας και μας είπε να πράξουμε αναλόγως. Αμέσως σκέφτηκα (όπως και πολλοί άλλοι γονείς) πως πρέπει να βρω άλλη λύση.
Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα και τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας όπου υποδεικνύουν καθαρά, ρητά και κατηγορηματικά να πάμε το παιδί στο δημόσιο νηπιαγωγείο έκανα ακριβώς αυτό.
Μετά λοιπόν την εγγραφή του παιδιού στο δημόσιο νηπιαγωγείο ενημέρωσα τις εκεί αρμόδιες νηπιαγωγούς πως αυτά που προσφέρει το υποχρεωτικό δημόσιο νηπιαγωγείο δεν καλύπτουν σε καμιά περίπτωση εμένα και τη σύζυγό μου (ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι δύο με παρατεταμένα ωράρια) και πως ελπίζουμε σε κάποια ρύθμιση για τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία. Επίσης ενημέρωσα πως για λίγο καιρό η κόρη μου θα εξακολουθήσει να πηγαίνει στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο ΠΑΝΤΑ ελπίζοντας σε κάποια σύντομη διευθέτηση του ζητήματος από το υπουργείο.

ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ και οι μέρες περνάνε και η αναστάτωσή μας είναι μεγάλη με πολλαπλές επιπτώσεις, σας ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ να μου προτείνετε μια λύση εφικτή και προσαρμοσμένη στην καθημερινή μας ζωή και πραγματικότητα.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ λοιπόν ΕΙΝΑΙ:
1) Η κόρη μου μετά από 2 χρόνια στον ίδιο ιδιωτικό παιδικό σταθμό έχει ένα «ψυχολογικό θέμα» και δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να αλλάξει σχολείο αλλά πιστεύουμε με τη σύζυγό μου να το ξεπεράσουμε και να την «υποχρεώσουμε» να αλλάξει σχολείο και να πάει σε αδειοδοτημένο ή στο δημόσιο – όπου και την έχουμε εγγράψει.
2) Θέλουμε να αποφύγει το παιδί μας να κάνει και ΝΕΑ, τρίτη δηλαδή «ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ» σε καινούρια τάξη/περιβάλλον/συμμαθητές αφού λογαριάζουμε για την πρώτη δημοτικού να πάει σε ιδιωτικό σχολείο το οποίο ΕΠΙΣΗΣ ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΔΕΙΑ λειτουργίας για νηπιαγωγείο αλλά παρ’ όλα αυτά λειτουργεί τμήματα νηπίων κανονικά !!!
3) Δεν βρίσκω άδεια θέση να εγγράψω το παιδί μου σε κανένα άλλο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στην περιοχή αλλά ούτε σε κοντινή περιοχή. Όλα είναι πλήρη.
4) Δεν αποδέχομαι για το παιδί μου την αμφίβολη -για φέτος- ποιότητα της δουλειάς των δημοσίων νηπιαγωγείων. Και εξηγούμαι:
Αφού μέχρι και πέρυσι οι τάξεις στα δημόσια νηπιαγωγεία ήταν μικτές για νήπια και προνήπια μαζί, τότε ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ πως ΦΕΤΟΣ στο δημόσιο νηπιαγωγείο ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ. Ποιό πείραμα ? θα ρωτήσετε: Το ΠΕΙΡΑΜΑ ΕΙΝΑΙ το παιδί μου μαζί με άλλα 24 στην τάξη του, ΟΛΑ ΝΗΠΙΑ, μαζί με τις 2 διαφορετικές νηπιαγωγούς στις τετράωρες βάρδιες του ολοήμερου ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ πως ΞΑΦΝΙΚΑ μπορούν να τα προετοιμάσουν ΣΩΣΤΑ για το δημοτικό σχολείο. ΜΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΩΡΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΤΕ.
ΑΦΗΝΩ ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ τις προαναγγελθείσες κινητοποιήσεις των νηπιαγωγών και δασκάλων.....και ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ για την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που όλοι μας ξέρουμε και που δυστυχώς αφορά και σε πολλούς από τους λειτουργούς της εκπαίδευσης.

ΑΝ ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ (πράγμα δύσκολο) ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, τότε
5) Δεν έχω κάποιον υπεύθυνο και έμπιστο άνθρωπο διαθέσιμο να παίρνει το παιδί μου από το ολοήμερο στις 15.45 και να το πηγαίνει στο σπίτι (σημ. Το πρωί μπορώ να το πηγαίνω εγώ ή η μητέρα του)
6) Δεν έχω που να αφήσω το παιδί μου τα πρωινά για τις 10 από τις 15 μέρες που κλείνουν τα δημόσια νηπιαγωγεία τα Χριστούγεννα
7) Δεν έχω που να αφήσω το παιδί μου τα πρωινά για τις 10 από τις 15 μέρες που κλείνουν τα δημόσια νηπιαγωγεία το Πάσχα
8) Δεν έχω που να αφήσω το παιδί μου τα πρωινά από 15 ΙΟΥΝΙΟΥ ως 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ (πλην 2 εβδομάδων της άδειάς μου)
9) Δεν έχω που να αφήσω το παιδί μου τα πρωινά τις ημέρες των –συχνών- συνελεύσεων των δασκάλων αλλά και των τυχόν απεργιών
10) Δυσκολεύομαι ιδιαίτερα τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου να παίρνουμε άδεια από την δουλειά μας για τις ενημερώσεις των γονέων που γίνονται πρωί στα δημόσια νηπιαγωγεία


ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ να μου προτείνετε μια λύση εφικτή και προσαρμοσμένη στην καθημερινή μας ζωή και πραγματικότητα.
Θέλουμε να βάλουμε τέλος στην αναστάτωση που υπάρχει τις τελευταίες εβδομάδες στο σπίτι μας.
Μόνο έτσι σαν οικογένεια θα δίνουμε στα παιδιά μας το χαμόγελο, την ηρεμία, την ασφάλεια και τη σταθερότητα που τους χρειάζεται.

Ελπίζω τα προβλήματα που αντιμετωπίζω εγώ αλλά και πολλοί άλλοι γονείς που είναι σε παρόμοια θέση
να μην σας αφήνουν αδιάφορους.

11/9/08

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

1) Το επιχείρημα ότι έχει δώσει 2 χρόνια περιθώριο προσαρμογής στους παιδικούς σταθμούς
για να πάρουν άδεια νηπιαγωγείου είναι τουλάχιστον αστείο.
Το Μάρτιο του 2008 είχε στείλει έγραφο στους παιδικούς σταθμούς και τους ζητούσε να κάνουν προεγγραφές.
Γιατί άραγε, τι στιγμή που δεν θα είχαν την δυνατότητα να έχουν παιδιά νηπιαγωγείου;
Το μόνο χαρτί που έχει σταλεί και προειδοποιεί τους παιδικούς σταθμούς ότι δεν θα έχουν νηπιαγωγείο
έχει σταλεί (πολύ έγκαιρα) τον Ιούνιο 2008.

2) Η δυνατότητα αίτησης για άδεια ίδρυσης νηπιαγωγείου, που πέρασε άρον-άρον από την βουλή στο τέλος Ιουλίου και είχε καταληκτική ημερομηνία στις 31 Ιουλίου 2008, για να λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί τμήματα νηπιαγωγείου το σχολικό έτος 2008-2009, είναι τουλάχιστον “κοροϊδία”.
Αυτή τη στιγμή όσοι έχουν κάνει, για αυτή την χρονιά, είναι απλώς παράνομοι γιατί το πολύ-πολύ
να έχουν μια άδεια ίδρυσης (που δεν σημαίνει τίποτα) και είναι άγνωστο πότε και αν θα πάρουν άδεια λειτουργίας.
Με τι (παράνομο) καθεστώς λοιπόν θα έχουν τμήματα νηπιαγωγείου αυτή τη χρονιά αυτοί οι σταθμοί;
Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά τους από τους άλλους σταθμούς που δεν έχουν κάνει αίτηση για νηπιαγωγείο;
Καμία.

3) Οι προδιαγραφές για την κτιριακή επάρκεια του νηπιαγωγείου δεν είναι για την ασφάλεια των παιδιών,
όπως ισχυρίζεται ο υπουργός Παιδείας, απλώς είναι προδιαγραφές για νηπιαγωγεία που βρίσκονται σε Ιδιωτικά Σχολεία. Δεν έκαναν καν το κόπο να προσαρμόσουν πρώτα τις προδιαγραφές στα μέτρα ενός παιδικού σταθμού
και μετά να κατηγορούν τους παιδικούς σταθμούς ότι δεν τηρούν τις προδιαγραφές που είναι αστείες για ένα παιδικό σταθμό, όπως να έχουν ξεχωριστό προαύλιο μην τους “πατήσουν” τα μικρότερα παιδιά
ή η ελάχιστη άδεια να είναι για 25 παιδιά, λες και οι μικρές μονάδες με 12 έως 15 παιδιά που έχουν οι παιδικοί σταθμοί είναι κακό πράγμα, δηλαδή πρέπει να έχουν μαζικοποιημένη εκπαίδευση με το ζόρι.
Και μια σημείωση, γιατί ο κ. Στυλιανίδης θέλει να δημιουργεί εντυπώσεις.
Βεβαίως και δεν υπάρχει θέμα ασφάλειας για τα παιδιά.
Η επιτροπή που κρίνει τις κτιριακές εγκαταστάσεις των νηπιαγωγείων είναι η ίδια που έχει δώσει άδεια στους
παιδικούς σταθμούς που ήδη λειτουργούν (απλώς) συμμετέχει και ένας εκπρόσωπος του υπουργείου Παιδείας.
Εκτός και αν εννοεί ότι το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας που έχει δώσει τις άδειες δεν νοιάζεται για την ασφάλεια των παιδιών.


Θα ήθελα μόνο να υπογραμμίσω ότι οι παιδικοί σταθμοί έχουν άδεια από το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας για να έχουν παιδιά μέχρι την ηλικία του Δημοτικού.
Δεν είναι παράνομοι και τυπικά μπορούν να έχουν παιδιά του νηπιαγωγείου σύμφωνα με την άδεια τους χωρίς να διαπράττουν καμία παρανομία.
Αυτό κανείς δεν το έχει επισημάνει.
Και βέβαια ούτε απασχολεί (αυτή η παράνοια) την κυβέρνηση απ' ότι φαίνεται.
Δυστυχώς η κυβέρνηση αποφάσισε τελευταία στιγμή, δεν ξέρω για ποιο λόγο, να βγάλει από τη μέση τους παιδικούς σταθμούς.
Στενοχώρια της.

                                                           ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ

10/9/08

Ζητάμε 1 χρόνο αναστολής του νόμου υποχρεωτικής εκπαίδευσης για το νηπιαγωγείο

Θέλουμε να εκφράσουμε την οδυνηρή μας έκπληξη και την αγανάκτησή μας για την απαράδεκτη ομηρία στην οποία έχουμε βρεθεί εμείς και τα παιδιά μας.
Μετά τις διακοπές του καλοκαιριού και αφού είχαμε εγγράψει τα παιδιά μας για να παρακολουθήσουν το νηπιαγωγείο σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό (στον οποίο τα περισσότερα αναπτύσσονται για χρόνια), μάθαμε ότι ο παιδικός σταθμός δεν έχει άδεια νηπιαγωγείου και πως είμαστε υποχρεωμένοι να τα γράψουμε σε κάποιο δημόσιο ή ιδιωτικό νηπιαγωγείο, αδειοδοτημένο πλέον από το υπουργείο Παιδείας.
Μάλιστα, η υποχρέωση αυτή πήρε εκβιαστικό χαρακτήρα με την τροπολογία που περάσατε μέσα στο κατακαλόκαιρο (1/8/2008) και με την οποία θεσπίζεται ως απαραίτητη η «βεβαίωση παρακολούθησης νηπιαγωγείου» για την εγγραφή στην Α’ Δημοτικού. Δεκάδες χιλιάδες γονείς βρέθηκαν ξαφνικά με το μαχαίρι στο λαιμό.
Οι εκπρόσωποι του ΥΠΕΠΘ λένε για μακρόχρονη προετοιμασία εφαρμογής ενός νόμου που ψηφίστηκε το 2006 και πως κανένας αιφνιδιασμός δεν υπάρχει.
Κι όμως καμία καμπάνια ενημέρωσης των γονιών δεν έγινε έγκαιρα από το ΥΠΕΠΘ (πολύ πριν τη λήξη της προηγούμενης σχολικής χρονιάς).
Στα μέσα Μαρτίου 2008 μάλιστα ζητήσατε από όλα τα νηπιαγωγεία, μαζί και εκείνα που είχαν άδεια από το υπουργείο Υγείας, να παραλάβουν αιτήσεις εγγραφής από τους γονείς. Έτσι εγγράψαμε και εμείς τα παιδιά μας και ...ησυχάσαμε. Κι έπρεπε να φτάσουμε στα τέλη Μαΐου για να στείλετε εγκύκλιο, με την οποία εξαιρείτε τους σταθμούς οι οποίοι δεν έχουν πάρει άδεια νηπιαγωγείου με τους νέους όρους του ΥΠΕΠΘ. Ακόμα και αυτό όμως δεν πήρε δημοσιότητα.

Σήμερα υποχρεωνόμαστε να γράψουμε τα παιδιά μας σε κάποιο αδειοδοτημένο νηπιαγωγείο. Όμως:
- τα δημόσια νηπιαγωγεία είναι δυστυχώς ανέτοιμα να υποδεχθούν το σύνολο των νηπίων, μαζί και τα παιδιά μας. Πολλά έχουν ακατάλληλους χώρους, ενώ στα περισσότερα διαμορφώνονται υπεράριθμα τμήματα, όταν ήδη τα 25 νήπια με έναν/μία νηπιαγωγό είναι πολλά.
- Τα παιδιά μας είναι απροετοίμαστα και τα υποβάλλουμε σε βίαιη αλλαγή περιβάλλοντος.
Είναι φανερό ότι οι συνθήκες μόρφωσής τους θα επιδεινωθούν.

Γι’ αυτό σας καλούμε, έστω και αυτή την ύστατη ώρα, να αποφασίσετε ένα χρόνο αναστολής εφαρμογής του νόμου, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να ενισχυθεί η δημόσια εκπαίδευση.
Δεν είμαστε αντίθετοι με την υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση. Κάθε άλλο! Πιστεύουμε μάλιστα ότι είναι υποχρέωση της Πολιτείας να την παρέχει δωρεάν και σε πραγματικά υψηλό επίπεδο σε όλα τα παιδιά.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με κινήσεις «στο πόδι», που τελικά ενισχύουν τα μεγάλα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, και στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα εκείνων που δήθεν θέλουν να προστατεύσουν: των μικρών παιδιών.

Ομάδα γονιών 5χρονων παιδιών.