“Εκπαιδεύουμε” τα παιδιά στη βία;

Μια δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού, χωρίς λόγο.
Μια κοινωνία θυμωμένη για όλους και για όλα.
Κανένας δεν σέβεται κανέναν.
Το κράτος δεν σέβεται τους πολίτες.
Οι πολίτες δεν σέβονται το κράτος.
Μόνο θυμός, θυμός χωρίς όρια.
Τι μαθαίνουμε λοιπόν στα παιδιά μας;
Τους εκπαιδεύουμε στη βία;
Που θα μας βγάλει αυτή η κατάσταση;
Γιατί δεν μπορούμε να συζητήσουμε;
Γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε;
Γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον;
Η αστυνομία χτυπάει παιδιά, ενώ μπορεί να συζητήσει μαζί τους.
Γονείς, επιτρέπουν στα 15χρονα παιδιά τους να τα βάζουν ανεξέλεγκτα με την αστυνομία.
Γιατί ξεχάσαμε την ύπαρξη του λογικού και του λόγου;
Γιατί ο καθένας προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλον με την δύναμη της εξουσίας;
Αυτό μαθαίνουμε στα παιδιά μας;
Να επιβάλλουν τις απόψεις τους με τη δύναμη της όποιας εξουσίας;
Που είναι το αίσθημα του δικαίου, ο σεβασμός στον άλλο, η έκφραση της άποψης, οι αρχές της δημοκρατίας;
Γιατί πρέπει η επιβίωση μας να εξαρτάται από την καταπίεση του άλλου;
Δεν το καταλαβαίνουμε ότι όλοι είμαστε θύματα εγκλωβισμένα στο μίσος;
Απλά ερωτήματα χωρίς απαντήσεις.
Λύπη και μόνο λύπη.

Ειρωνία:
Την Πέμπτη είναι η “Παγκόσμια ημέρα του παιδιού”.
Ποιανού παιδιού;
Του σκοτωμένου, του κακοποιημένου ή του κουκουλοφόρου;

Ας απλώσουν τα ΜΑΤ ένα πανώ που να λέει: “ΣΥΓΓΝΩΜΗ”.
Ας πετάξουν οι διαδηλωτές στα ΜΑΤ λουλούδια.
Πως θα αλλάξει η κοινωνία, αν δεν αλλάξουμε εμείς;